Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.

‍

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Nos commodius agimus. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Studet enim meus is audire Cicero quaenam sit istius veteris, quam commemoras, Academiae de finibus bonorum Peripateticorumque sententia. Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Certe non potest. Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt, pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis conferamus, quae tuis antepono.

‍

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

‍

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

‍

Quae cum dixisset, finem ille. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis convenirent, ut Aristippo voluptas, Hieronymo doloris vacuitas, Carneadi frui principiis naturalibus esset extremum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Una voluptas e multis obscuratur in illa vita voluptaria, sed tamen ea, quamvis parva sit, pars est eius vitae, quae posita est in voluptate. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Dici enim nihil potest verius. Quis istud possit, inquit, negare?

• Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
• Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
• Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum. Video equidem, inquam, sed tamen iam infici debet iis artibus, quas si, dum est tener, conbiberit, ad maiora veniet paratior.

1. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
2. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.